Ροή ειδήσεων

Προκειμένου ο εργολάβος να τύχει της κατά το άρθρο 40 παρ. 2 του Κανονισμού Ασφαλίσεως του Ι.Κ.Α. μειώσεως των υποχρεωτικά καταβλητέων εργοδοτικών εισφορών για οικοδομικό έργο δεν απαιτείτο να κάνει χρήση της δυνατότητας αυτής για πρώτη φορά, αλλά απ

Προκειμένου ο εργολάβος να τύχει της κατά το άρθρο 40 παρ. 2 του Κανονισμού Ασφαλίσεως του Ι.Κ.Α. μειώσεως των υποχρεωτικά καταβλητέων εργοδοτικών εισφορών για οικοδομικό έργο δεν απαιτείτο να κάνει χρήση της δυνατότητας αυτής για πρώτη φορά, αλλά αποδεδειγμένη προσωπική απασχόλησή του σε οικοδομικές εργασίες για την πρώτη του κατοικία, γεγονός το οποίο, όπως προκύπτει από την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση και συγκεκριμένα από το προσκομισθέν από αυτόν φορολογικό έντυπο E9, δεν συνέτρεχε στην προκειμένη περίπτωση. Κατά τη γνώμη όμως της μειοψηφίας, είναι νόμιμη η προπαρατεθείσα κρίση της αναιρεσιβαλλόμενης αποφάσεως, ανεξαρτήτως της ειδικότερης αιτιολογίας της. Και τούτο, διότι η επίμαχη διάταξη της παρ. 2 του άρθρου 40 του Κανονισμού Ασφαλίσεως του Ι.Κ.Α. αντίκειται στη συνταγματική αρχή της ισότητας, ως εισάγουσα ανεπίτρεπτη διακριτική μεταχείριση υπέρ των οικοδόμων που απασχολούνται προσωπικά σε οικοδομικές εργασίες για την ανέγερση της πρώτης κατοικίας τους και είναι, ως εκ τούτου, ανεφάρμοστη

Το κείμενο της νομολογίας (ΣΤΕ 1120/2014) βρίσκεται εδώ.

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ